Water heeft geheugen – Dr. Masuru Emoto

Het onderzoek van Dr. Masaru Emoto

Dr. Emoto werd op 22 juli 1943 in Yokohama (Japan) geboren. Hij studeerde af aan de vakgroep Humanities and Sciences van de universiteit van Yokohama. In oktober 1992 ontving hij het certificaat van Doctor van de Open International University for Alternative Medicine te Calcutta (India).

Dr. Emoto heeft wereldwijd, uitgebreid onderzoek verricht naar water, niet zozeer als wetenschappelijk onderzoeker, maar meer vanuit het perspectief van een oorspronkelijke denker. Na verloop van tijd realiseerde hij zich, dat water ons door middel van bevroren kristallen zijn ware aard onthult. Hij heeft diverse invloedrijke boeken geschreven: De boodschap van water, Water weet het antwoord, Het geheime leven van water, Het wonder van water en (voor kinderen) Water heeft een geheim.

Water: de genezer in onszelf

Waarom zijn we zo gefascineerd door water? Al sinds de vroegste tijden werd het beschouwd als symbool van de ziel en als prima materia, de voornaamste substantie van het universum. Het leven zelf ontwikkelde zich vanuit de zee, de menselijke foetus wordt omhuld en beschermd door het vruchtwater en ons lichaam bestaat voor minstens 70 procent uit water – de voorbeelden zijn talloos. Water als fysieke substantie bezit enkele van de elementen (2 atomen waterstof (H) en een atoom zuurstof (O) die leven op aarde mogelijk maken.

Water moet stromen – Al wat leeft is in beweging

Een druppel water kan zijn reis beginnen als water en vervolgens verdampen en van vorm veranderen. Hij is nog steeds water, maar niet meer hetzelfde als tevoren. Niettemin is dezelfde kennis, dezelfde informatie, nog steeds aanwezig. Ditzelfde gaat op als hij bevroren is. De waterdruppel stijgt op als condens, daalt neer als regen uit een wolk, sijpelt weg in de aarde en komt na lange tijd (honderd tot duizend jaar) weer aan de oppervlakte in een artesische bron. We weten niet precies welke processen een waterdruppel binnen in de aarde doormaakt voor uiteindelijk het verbazingwekkende vermogen om op te stijgen ontstaat en hij honderden meters omhoog komt. Maar we weten wel dat artesische bronnen een enorme genezende kracht hebben.

De ontdekking

Emoto werkte als arts al jaren met water, zijn patiënten werden er beter van en hij maakte zich (dus) niet zeer druk om wetenschappelijk bewijs. In feite gebruikte Emoto het geheugen van water in zijn praktijk. Voor het informeren van water gebruikte Emoto een magnetic resonance analyzer, kortweg MRA. Met de MRA diagnosticeerde hij zijn patiënten. Aan de hand van de diagnose informeerde hij water, dat hij vervolgens zijn patiënten gaf. Emoto zelf bleef zich afvragen of er een manier was om aan te tonen, dat water de informatie werkelijk opnam of dat het water veranderde. Op een dag hoorde hij een vraag, die een grote ommekeer zou gaan betekenen in zijn bestaan; “Zouden er twee sneeuwvlokken bestaan, die hetzelfde zijn?” vroeg iemand. Emoto overwoog of de informatie, wanneer die inderdaad in het water opgeslagen zou zijn, terug te vinden zou zijn in ijskristallen. Anders gezegd, andere informatie, zou wellicht andere kristallen geven! Het was het begin van een ontdekkingsreis, die tot vandaag voortduurt: het fotograferen van ijskristallen this link. Zoals bij iedere ontdekkingsreis was het begin moeizaam. Het maken van foto’s in een vrieskast bij -5°C is ook niet een ideale experimentele omstandigheid. 10 jaar en vele foto’s verder, zijn de resultaten imponerend.

Verschillende waterkristallen

Zuiver bronwater blijkt prachtige hexagonale kristallen te vertonen. Terwijl het water van een chemisch verontreinigde rivier die harmonische vorm verloren heeft: je ziet alleen maar chaotische, amorfe kristallen. De volgende stap van Emoto’s onderzoek was dat hij het water eerst bloot stelde aan muziek alvorens het te bevriezen en onder de microscoop te bekijken. Wat bleek: als hij het water mooie, klassieke muziek had ‘laten horen’ verschenen weer prachtige harmonische kristallen in het ijs; draaide hij b.v. heavy metal muziek dan ontstond er weer chaos in de ijskristallen. Als het water onnatuurlijke informatie krijgt toegediend kan het geen harmonisch hexagonaal kristal vormen. Weer een volgende stap in het onderzoek was: Emoto liet het water een tijd lang staan op geschreven woorden: het woord liefde of vrede leverden weer prachtige beelden op terwijl de woorden oorlog of haat weer chaos deden ontstaan in de kristallen.

Kan het water horen of kan het lezen en heeft het water een geheugen? Het water heeft blijkbaar het vermogen om de informatie waaraan het blootgesteld wordt op te slaan. Het kan op de één of andere manier de aangeboden frequenties (imprint) vasthouden en doorgeven.

De woordziel en morfogenetische velden

In Japan denkt men dat elk woord een ziel heeft. Laten we het woord dankbaarheid nemen. Als ik het uitspreek, stoot ik niet zomaar een ris fonemen uit, maar geef ik betekenis en een gevoel weer. We geloven dat een woord dit vermogen tot overdracht bezit omdat het meedeelt in de woordziel en haar boodschapper is, of, preciezer uitgedrukt, haar vertegenwoordiger. Door ‘dank je’ te zeggen sluit ik me aan op de ziel van het woord en vibreer ik in harmonie ermee. En, zoals verwacht, water dat een reeks verschillende Japanse karakters te zien kreeg, vormde totaal verschillende kristallen.

De honderdste aap

De bioloog Rupert Sheldrake heeft het over een morfogenetisch veld waarin alle informatie is opgeslagen in de vorm van vibraties. Het morfogenetisch veld ‘dank je’ groeit als iemand die woorden uitspreekt – of ze zelfs maar denkt. Hoe sterker een morfogenetisch veld, des te gemakkelijker wordt het voor ieder ander om die specifieke woorden uit te spreken en des te waarschijnlijker zal dat gebeuren. Een voorbeeld hiervan is het fenomeen van de honderdste aap, dat voor het eerst werd waargenomen aan het eind van de jaren vijftig van de vorige eeuw, op een noordelijk Japans eiland. Een groep gedragswetenschappers merkte op dat apen op het eiland hun aardappelen wasten voor ze ze opaten. Waarschijnlijk was één van hen hiermee begonnen en bootsten de anderen zijn gedrag na. Ze moeten hebben ontdekt dat de smaak van een gewassen aardappel veel beter was dan van een ongewassen exemplaar. Uiteindelijk waren er honderd apen op dat eiland die op deze manier aten. Toen gebeurde er iets fascinerends: plotseling gingen apen op een ander eiland ook hun aardappelen wassen; maar ze begonnen hiermee niet één voor één, zoals op het eerste eiland, maar alle tegelijk, alsof de dieren daar hun verteld hadden over hun ontdekking. Er was echter geen contact tussen beide groepen geweest. Middels dit fenomeen valt de theorie achter het morfogenetisch veld uit te leggen. Door het gedrag van de eerste groep apen ontstond een veld van vibraties dat de informatie bevatte ‘gewassen aardappels smaken lekker’. Bij een bepaalde kritische massa (de honderdste aap) werd het veld sterk genoeg om deze informatie op anderen over te dragen.

Net zoals handelingen een morfogenetisch veld voortbrengen, doen ook woorden dit; en elk woord levert zijn eigen individuele bijdrage. Ongeveer als een hologram waarin elk onderdeel het hele beeld bevat.

De ongekende kracht van de woordziel

Als we een gedachte hebben en haar bekrachtigen door te geloven dat ze waar is of door haar uit te spreken, slaan we het vibratiepatroon op in het water van ons lichaam, en dit uit zich als bijpassende vibratie, overal om ons heen en verder weg, buiten ons fysieke zelf. Op deze manier beïnvloeden we onze omgeving en anderen reageren erop. We krijgen dus de passende feedback, die vervolgens weer zowel onze vibraties als het morfogenetisch veld versterkt. Dit laat zien hoe belangrijk het is met zuivere bedoelingen, met liefde en respect, te denken en te spreken.

Goede vibraties door vitalisatie

Wat verstaat men onder watervitalisatie? Bij watervitalisatie maakt men gebruik van het vermogen van water om vibraties op te nemen en vast te houden.