Geluidstherapie

Uit meerdere onderzoeken en voorbeelden blijkt hoe geluid, frequentie en vibratie letterlijk onze fysieke materie kan veranderen. Uit onderzoek blijkt ook dat we geluid, frequenties en vibratie kunnen gebruiken als een effectieve helingsmethode voor allerlei aandoeningen.

Cymatics is een erg interessant onderwerp. Het laat zien hoe geluidsfrequenties reizen door een bepaald medium, zoals water, lucht of zand, en de fysieke materie rechtstreeks aantasten. Je kunt meerdere afbeeldingen en ook YouTube-filmpjes vinden die demonstreren hoe materie (deeltjes) zich aanpassen aan verschillende geluiden en frequenties van geluiden.

Wat betreft eeuwenoude kennis, zijn geluid, frequentie en vibratie altijd al gezien als sterke krachten die het leven kunnen beïnvloeden en aanpassen, tot op de cel aan toe. Helingmethodes met geluid worden vaak gebruikt door Sjamanen, die met drums en zang een staat van trance bereiken. Onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat drummen en zingen helpt dodelijke hersenziektes af te remmen. Ook kan het een gevoel van openheid met het universum creëren. Geluidstherapie wordt steeds populairder en heeft meerdere medische toepassingen, met name binnen de gebieden van de psychologische en mentale gezondheid.

Geluid, frequentie en vibratie worden volop gebruikt door het hele dierenrijk, dus er zijn talloze voorbeelden. Neem bijvoorbeeld de wesp, die met haar antenne drumt om de soort of fenotype van haar larven te beïnvloeden. De conventionele benadering heeft lang gedacht dat alleen het verschil in voeding verklaart waarom de ene larve een niet-reproductieve werker wordt en de ander in een reproductief vrouwtje. Maar volgens een onderzoek uit 2011 is dit niet het geval:

“Maar het voedingsgehalte alleen kan niet verklaren hoe de eerste paar vrouwtjes in een kolonie zich snel ontwikkelen, maar kleinere lichamen hebben dan werkerswespen. Wij geven hier bewijs dat een mechanisch signaal de cocon stuurt naar een werkerswesp. In de Polistes fuscatus komt dit signaal van gedrum met de antenne (AD), waarbij een vrouwtje haar antennes tegelijkertijd laat trillen op de randen van nestcellen terwijl ze vloeibare voeding aan de larven geeft. De frequentie van AD ligt hoog aan het begin van de koloniecyclus, wanneer de larven die voorbestemd zijn als werkers worden gekweekt. Later in de cyclus gebeurt dit weinig, wanneer de gynes (vrouwtjes) worden gekweekt. Als gyne-larven werden gestimuleerd met AD-frequenties, dan ontpopten ze als volwassenen met verlaagde vetopslag, karakteristiek voor de werkers. Dit suggereert dat AD het ontwikkelingstraject van larven beïnvloedt door een fysiologisch element te remmen dat nodig is om de diapauze te activeren, die karakteristiek is voor gynes.”
Deze ontdekking geeft aan dat de akoestische signalen die ontstaan door het drummen bij bepaalde soorten biologisch belangrijke informatie overdraagt (informatie betekent dan ook letterlijk: ‘vorm creëren in’), die epigenetisch werkt (d.w.z. iets dat buiten of boven het genoom de uitdrukking van genen beïnvloedt).

Dat is best fascinerend, toch? Net als zoveel andere eeuwenoude denkbeelden, wordt ook deze ondersteund door modern wetenschappelijk onderzoek.

Frequenties & Kanker

Een ander voorbeeld komt uit kankeronderzoek. In zijn Tedx-talk “Kanker kapot schokken met resonerende frequenties’, vertelt Hoogleraar en Directeur van Muziek Anthony Holland zijn publiek dat hij een droom heeft. Die droom is een toekomst waarin kinderen niet langer hoeven te lijden onder de effecten van giftige kankermedicatie of stralingsbehandelingen. En nu denken hij en zijn team dat ze het antwoord gevonden hebben: geluid. Holland en zijn team vroegen zich af of ze een cel konden aantasten door een specifiek elektrisch signaal te sturen, ongeveer zoals we nu ook doen in LCD-technologie. Nadat ze het patentendossier doorzochten voor een apparaat dat hiertoe in staat is, vonden ze een therapeutisch apparaat ontworpen door een arts uit New Mexico. Het apparaat gebruikt een plasma-antenne die aan en uit pulseert. Holland legt uit dat dit belangrijk is, omdat een constante puls aan elektriciteit te veel hitte genereert en daarmee de cel zou vernietigen. De volgende 15 maanden zochten Holland en zijn team naar de exacte frequentie om rechtstreeks een levend micro-organisme kapot te kunnen schokken. Het magische nummer bleek uiteindelijk een vorm van twee pulsaties: een hoge en een lage frequentie. De hoge frequentie moet precies elf keer hoger zijn dan de lage, wat in de muziekwereld bekend staat als de 11e harmonische. Op de 11e harmonische beginnen micro-organismen uiteen te spatten als kristalglas.

Na dit consistent te oefenen tot ze de procedure efficiënt konden uitvoeren, begon Holland met een team aan kankerwetenschappers te werken aan een poging om specifieke kankercellen te vernietigen. Eerst keken ze naar alvleesklierkankercellen en ontdekten ze uiteindelijk dat deze cellen specifiek kwetsbaar waren voor frequenties tussen 100.000 – 300.000 Hz.

Daarna gingen ze over op leukemiecellen en lukte het ze om de cellen te laten barsten voordat ze zich konden opsplitsen. Maar, zoals Holland uitlegt in zijn presentatie, had hij meer statistieken nodig voordat hij de behandeling een realistische optie kon maken voor kankerpatiënten.

In herhaalde en gecontroleerde experimenten, waren de frequenties, ook wel oscillerend pulserend elektrisch veld (OPEF)-technologie genoemd, in staat om gemiddeld 25% tot 40% van leukemiecellen te vernietigen, en in sommige gevallen zelfs tot 60%. Daarnaast vertraagde deze interventie de groei van kankercellen tot wel 65%.

Een ander voorbeeld komt uit 1981, toen biologe Helene Grimal samenwerkte met componist Fabien Maman om de relatie tussen geluidsgolven en levende cellen te onderzoeken. 18 maanden lang onderzocht het tweetal de effecten van geluiden van 30-40 decibel op mensencellen. Met een camera op een microscoop keken de onderzoekers naar baarmoederkankercellen die werden blootgesteld aan verschillende akoestische instrumenten (gitaar, gong, xylofoon) en de menselijke stem in sessies van 20 minuten.

Ze ontdekten dat de kankercellen na blootstelling aan het geluid structurele integriteit verloren, tot ze na 14 minuten ontploften. Het effect van de menselijke stem was nog heftiger: de cellen werden al na 9 minuten vernietigd.

Hierna besloten ze onderzoek te doen bij twee vrouwen met borstkanker. Een maand lang moesten beide vrouwen drie en een half uur per dag doen aan ‘toning’, oftewel een toonladder zingen. Blijkbaar was de tumor van één deelneemster niet meer detecteerbaar en onderging de andere een operatie. Haar chirurg meldde dat de tumor drastisch was gekrompen en was ‘opgedroogd’. Hij verwijderde het en de vrouw herstelde compleet en ging in remissie.

Dat zijn slechts een paar van de talloze voorbeelden die in de wereld te vinden zijn.

En laten we niet vergeten dat Royal Rife als eerste het menselijke kankervirus identificeerde met ’s werelds krachtigste microscoop. Nadat hij het virus had geïdentificeerd en geïsoleerd, besloot hij het te kweken op gezouten varkensvlees. Dat was toentertijd een zeer effectieve methode om een virus te kweken. Daarna nam hij zijn virus en injecteerde het in 400 ratten, die, niet verrassend, allemaal erg snel tumoren kregen. De volgende stap voor Rife is waar het pas echt interessant wordt. Hij vond later dat een frequentie van elektromagnetische energie het kankervirus volledig doet afnemen als het in een dergelijk energieveld wordt geplaatst.

Meer onderzoek
Een onderzoek dat in 2014 werd gepubliceerd in het Journal of Huntington’s Disease constateerde dat twee maanden aan druminterventie bij Huntington-patiënten (wat wordt gezien als een onomkeerbaar, dodelijk neurodegeneratieve ziekte) leidde tot ‘verbeteringen in uitvoerend vermogen en veranderingen in de microstructuur van witte materie, met name in genu van de corpus callosum, die de prefrontale cortex met beide hemisferen verbindt’. De auteurs van het onderzoek concluderen dat deze pilotstudie nieuw voorlopig bewijs biedt dat drummen (of vergelijkbare gerichte gedragsstimulatie) kan leiden tot ‘cognitieve verhoging en verbeteringen in de microstructuur van witte materie in de corpus callosum’.

Een Finse studie uit 2011 constateerde dat patiënten van een beroerte verbeterd herstel ondervonden als ze muziek werd aangeboden als cognitieve therapie. Ander onderzoek heeft uitgewezen dat patiënten die lijden aan verlies van spraakvermogen door hersenletsel of een beroerte dit sneller kunnen herstellen door te leren zingen voordat ze proberen te spreken. Het fenomeen dat muziek het helen in de hersenen ondersteunt na een beroerte heet ook wel het “Kenny Rogers Effect”.

Een onderzoek uit 2012 uit Evolutionary Psychology ontdekte dat het actief opvoeren van muziek (zingen, dansen en drummen) zorgde voor endorfine (gemeten door verhoogde pijntolerantie na de activiteiten), terwijl alleen luisteren naar muziek dit niet veroorzaakte. De onderzoekers stelden dat dit kan bijdragen aan de bindingen tussen groepen bij activiteiten waarbij men danst en muziek maakt.

Volgens een onderzoek van de National Institute of Health ‘verlaagt muziek angstgevoelens effectief voor medische en chirurgiepatiënten en verlaagt het vaak chirurgische en chronische pijn. Het bieden van muziek aan verzorgers kan ook een strategie zijn om empathie, compassie en zorg te verbeteren.’ Met andere woorden, muziek is niet alleen goed voor patiënten, maar ook voor de mensen die voor ze zorgen.

Als afsluiter vind je hieronder nog een interessant interview met geluidstherapeut Dr. Bruce Lipton.